Tytuł: Portret Józefiny Rogosz-Pieńkowskiej
Własność: Muzeum Regionalne w Stalowej Woli
Numer inwentarzowy: MRS/S/311
Dział: Sztuka
Data powstania: 1908
Rodzaj: obraz
Twórca / Wytwórnia: Karpiński Alfons (1875-1961)
Miejsce powstania: Francja, Paryż
Materiał: olej, płótno
Technika: olejna
Wymiary: 105 cm x 87 cm
Opis: Posiada on błyskotliwą lekkość w komponowaniu obrazu i dużą swobodę w układaniu modela. Nie jest on co prawda entuzjastą kolorytu, ale lubuje się w łagodnych, miękkich tonacjach kolorystycznych. Jego paleta gra przyciszonym, jakby dyskretnym akordem, z których czasem jedna wybrana, z silniejszym walorem dominuje w dziele (Franciszek Klein, 1928).
Bez wątpienia ten piękny wizerunek należy do najważniejszych i najcenniejszych w portretowym oeuvre artysty. Przedstawia niezwykłą kobietę – poetkę, pisarkę i aktorkę, Józefinę Rogosz-Pieńkowską (1884–1968), wówczas żonę malarza, Ignacego Pieńkowskiego, młodszą siostrę także pisarki, Zofii Rogoszówny. Jej pierwszym mężem był psychiatra, Roman Zagórski, drugim Pieńkowski, trzecim – Stanisław Colonna-Walewski. Ta wszechstronnie wykształcona kobieta była muzą artystów Młodej Polski. Portretował ją wielokrotnie mąż, a także rzeźbiarz, Stanisław Kazimierz Ostrowski. Cytowane słowa Franciszka Kleina można doskonale odnieść do tego właśnie dzieła.
Jego historia jest doskonale znana, gdyż stał się bohaterem skandalu obyczajowo-artystycznego.
Po spotkaniu z Pieńkowskim malujemy w jednej pracowni modelki, i z jego inicjatywy jego żonę w malowniczej mieniącej się w kolorze łososiowym sukni. Pod jakimś pretekstem Pieńkowski malowanie to przerwał tak, że nie skończone ręce kończyłem z kogo innego w Krakowie. Obraz był powodem dla mnie dużych kłopotów.
W roku 1909 zaproszony do wzięcia udziału w wystawie Tow. Art. Polskich „Sztuka” między innymi posyłam portret Pani Pieńkowskiej, którego mi nie wystawiają, dlaczego, zrozumiałem dopiero później. Pieńkowski po prostu nie chciał, by portret jego żony malowany nie przez niego, był wystawiony. […]
Wybucha z tego awantura, o której wiem z listu Kowalskiego, pani Pieńkowska chodzi przed otwarciem wystawy do Wojciecha Kossaka prezesa Tow. Przyj. Sztuk Pięknych z żądaniem, by obraz wycofał, czego ten nie robi. Stefan Filipkiewicz straszy mego brata, przykrymi następstwami dla mnie, gdy obraz wystawią, prócz tego pisze razem z Kamockim i Weissem do mnie bym telegraficznie obraz wycofał.
Tego nie zrobiłem, ale widocznie do Filipkiewicza coś pisałem, bo mam od niego w tej sprawie list w tonie ugodowym i bardzo przyjacielskim. – Również Pieńkowski proponował mi później listownie, że kupi ten portret żony zaznaczając, że za niewielką cenę, bo jak twierdził, kupca na cudzy portret trudno znaleźć (Alfons Karpiński, Wspomnienia, s. 16–17).
Zachowała się również korespondencja z członkami Towarzystwa w sprawie tego obrazu.

Bibliografia:
– Katalog II. wystawy Związku „Zero” w Krakowie w 1909 roku, Kraków 1909, nr 9, il.
– 100. wystawa Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, Kraków 1937, nr 247.
Udział w wystawach:
– Kraków 1908 – Wystawa Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, 1908
– Kraków 1909 – Wystawa Związku „Zero” TPSP, Kraków 1909
– Kraków 1937 – Wystawa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, 1937, nr 247.
– Kraków 1949 – Wystawa zbiorowa, TPSP, Kraków 1949
– Stalowa Wola, 2013 – Alfons Karpiński (1875–1961). W Krakowie i w Paryżu, Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, 2013