Rysunek jako niezastąpiony instrument obserwacji i analizy rzeczywistości oraz najbardziej bezpośredni środek interpretacji natury i artystycznej ekspresji.

• podstawy wiedzy z historii rysunku;
• dwuwymiarowość rysunku;
• kompozycja;
• znaczenie kreski;
• światłocień i kontur, walor i kontrast;
• zagadnienia perspektywy;
• studium postaci ludzkiej w oparciu o wiedzę anatomiczną;
• poznanie podstaw rysunku realistycznego.

Formy praktyczno-tematyczne zajęć Grup Rysunkowych :

1. Praktyczne poznanie technik rysunkowych:

• ołówek, węgiel, sangwina, pastel suchy, pastel olejny;
• rysunek tuszem (piórko redis /różne rodzaje/);
• rysunek lawowany (ekolina, akwarela, tusz chiński w kostce);
• zasady kompozycji rysunkowej (elementy konstrukcyjne i układ).

2. Studium postaci ludzkiej z elementami scenografii:

• studium modela (postać siedząca), wykorzystanie draperii, mebli, przedmiotów dekoracyjnych;
• modelowanie oświetleniem (zróżnicowane światło: rozproszone, punktowe, kontrastowe).

3. Studium portretu:

• praca z modelem (uwzględniająca cechy psychologiczno-charakterologiczne postaci ludzkiej);
• portret „en face”, portret z profilu, kadr portretu na wprost;
• układ i kompozycja detali anatomicznych twarzy.

4. Studium Aktu (klasa zaawansowana):

• cykl prac rysunkowych z modelką w formie czterogodzinnych sesji rysunkowych;
• format prac rysunkowych, karton papieru 100x70 cm;
• przykłady ćwiczeń ( studium aktu ): pełny akt – postać siedząca, postać stojąca, postać leżąca;
• podstawy konstrukcji anatomicznej budowy ciała ludzkiego (przykłady i reprodukcje dzieł znanych mistrzów od renesansu po czasy współczesne (znane prace rysunkowe sztuki współczesnej).

5. Studium martwej natury (klasyczne ćwiczenia z kompozycji rysunkowych w oparciu o przygotowane zestawy przedmiotów, rekwizytów i brył geometrycznych). Ćwiczenia o różnym stopniu trudności pozwalające rozwijać zdolności rysunkowe poprzez doskonalenie różnych technik i mediów rysunkowych:

• rysunek linearny (znaczenie kreski, cechy charakterystyczne mediów rysunkowych: ołówek, węgiel, tusz, pastel olejny itp.;
• modelowanie światłocieniem (stopniowe nasycanie walorem, użycie kontrastu);
• perspektywa zbieżna (wykreślna, odręczna);
• perspektywa powietrzna (plener);
• podstawy rysunku realistycznego.

6. Rysunek performatywny (techniki łączone z użyciem różnych mediów):

• rysunki z użyciem tempery, farb akrylowych, masy strukturalnej;
• twórcze wykorzystanie przypadku, eksperymenty rysunkowo-malarskie;
• wykorzystanie różnego podłoża i gruntu: papier, suchy, mokry, tektura itp.;
• wspomaganie kompozycji rysunkowych o elementy graficzne (detale kolażu, drukowane, powielane, klejone: łączące wszystkie elementy w nową „jakość”).

Zawarte w punktach podstawy programowe mogą ulec modyfikacji w zależności od potrzeb uczestników. Ćwiczenia rysunkowe w praktyce będą powtarzane dla zwiększenia efektów kształcenia na kolejnych etapach pracy z adeptami Szkoły Rysunku. Każdy z punktów programowych w zależności od poziomu zawansowania grup może zostać wzbogacony o ćwiczenia wspomagające oraz konsultacje prowadzącego zajęcia. Każdy uczestnik kursu Szkoły Rysunku otrzyma zestaw literatury i albumów niezbędnych do pracy własnej, pozwalającej wzbogacić jego zasób wiedzy i pomóc twórczo wykorzystać go w ćwiczeniach rysunkowych Szkoły Rysunku.