Na wielkoformatowych fotografiach obok nadsańskich pejzaży, przedstawione jest bogactwo tutejszych lasów, będących pozostałością rozległej niegdyś Puszczy Sandomierskiej, oraz piękno Sanu, malowniczej rzeki stanowiącej przez wieki ważną drogę transportu wodnego i mającej duży wpływ na sposoby gospodarowania tutejszych mieszkańców.

O dawnym znaczeniu rzeki przypominają zwyczaje flisackie, pielęgnowane do dzisiaj przez działające w Ulanowie Bractwo Miłośników Ziemi Ulanowskiej pw. św. Barbary.

Z nadsańskim krajobrazem nierozerwalnie związana jest wierzba wiklinowa, porastająca dziko brzegi Sanu. Od połowy XIX w. stała się surowcem nieprzerwanie wykorzystywanym w koszykarstwie i meblarstwie. Obecnie w dobie zainteresowania wytworami z surowców naturalnych znalazła szersze zastosowanie. Dzisiejsze wyroby z wikliny przyjmują formy małych dzieł sztuki.

O wyjątkowości pejzażu kulturowego regionu decydują zabytki architektury, sztuki sakralnej i przede wszystkim nadal kultywowane tradycje straży grobowych, zwanych Turkami. Jest to jeden z bardziej żywotnych zwyczajów wielkanocnych, jakie przetrwały nad Sanem. Turki oprócz obowiązku strzeżenia Grobu Pańskiego, asysty podczas nabożeństw wielkotygodniowych, uczestniczą w barwnych paradach. Chodzą także z życzeniami, wzbudzając duże zainteresowanie wśród społeczności lokalnej.

Wystawa jest wędrówką po ciekawej dolinie Sanu, podczas której można odkryć wiele zakątków przyrodniczych, unikatowych zabytków oraz zetknąć się z fenomenami kulturowymi regionu.