Obraz świata który przemija

Wystawa ponad stu płócien wybitnego XIX-wiecznego malarza krajobrazów, Jana Stanisławskiego (1860–1907) oraz jego uczniów (m.in. Stanisława Kamockiego, Henryka Szczyglińskiego, Ludwika Misky'ego, Józefa Czajkowskiego).

Pejzaże Stanisławskiego, charakteryzujące się małym formatem i wielką urodą, należą do najwybitniejszych osiągnięć sztuki przełomu XIX i XX wieku. Przez dziesięć lat artysta był profesorem prowadzącym klasę pejzażu w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego uczniowie jako pierwsi wychodzili ze sztalugami w plener. Wykształcił ponad 60 malarzy, z których większość poświęciła się malarstwu pejzażowemu. Jan Stanisławski był również barwną i liczącą się postacią życia artystyczno-towarzyskiego młodopolskiego Krakowa. Założył Towarzystwo Artystów Polskich „Sztuka" skupiające najznamienitszych polskich artystów; współpracował z tygodnikiem literackim „Życie", bywał na premierach teatralnych, a także w Jamie Michalika, gdzie stał się admiratorem Kabaretu Zielony Balonik.

Ze sztuką Dalekiego Wschodu zetknął się podczas pobytu Paryżu (1885-1895). Fascynacjom dalekowschodnim sprzyjała również atmosfera Krakowa końca wieku, zauroczonego japońszczyzną w dużej mierze dzięki Feliksowi Jasieńskiemu, który kolekcjonował sztukę japońską.

Określenie ukiyo-e, czyli obraz świata, który przemija, dotyczy gatunku powstałego w japońskiej sztuce w XVII wieku. Pojawiły się wówczas ilustracje z dalekich podróży i pielgrzymek. W XIX i XX wieku ten nurt reprezentowali Katsushiki Hokusaia i Utagawa Hiroshige.

Stanisławski, podobnie jak japońscy mistrzowie, w swym malarstwie starał się upraszczać i syntetyzować przedmioty, aby jak najpełniej dotrzeć do tzw. istoty rzeczy, istoty ducha. Stosował w kompozycji różne punkty widzenia, np. tzw. zakratowanie – widzenie poprzez pnie drzew, gałęzie czy trawy. Krajobrazy szkoły Stanisławskiego wyrafinowane, ale przepełnione głębią, zestawione z japońskimi drzeworytami m.in. Utagawy Hiroshigego – to prawdziwa uczta zarówno dla wielbicieli kunsztownego malarstwa pejzażowego, jak i miłośników drzeworytów japońskich.

Wystawę, w stulecie śmierci artysty, przygotowało Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha. Kuratorem jest Anna Król, autorka cyklu Japonizm polski, do którego należy także prezentowana ekspozycja.

Koordynacja ze strony muzeum: Anna Szlązak, Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

Kontynuując przeglądanie tej strony, akceptujesz pliki cookies. Więcej na ten temat możesz dowiedzieć się w naszej Polityce prywatności.
Zaakceptuj